Bodrumlu dostum, iyi temennilerin için çok teşekkür ederim. Yukarıdaki makalesini alıntıladığım Avukat hanım, çifte vatandaşların özellikle evlilik durumunda, yasadan kaynaklı tuhaf bir biçimde “ikinci sınıf alman vatandaşı” konumuna düşürüldüğünden bahsettiği için söz konusu endişeyi taşıyorum. Anlamadığım çok şey var.
Amacım bir ülke hukukunu yermek ya da başka bir ülke hukukunu övmek değil. Felsefe mezunu olduğum için az çok hukuk anlayışının temelinde insanlara “adaletin eşit dağıtılması” prensibi olduğunu, BM'in de kabul ettiği üzere İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi icabınca ancak kişiler ya da belirli zümreler için pozitif ayırımcılık yapılabileceği kanaatini bir dünya ahalisi olduğum için savunmaktayım. Amacım kimseye hukuk öğretmek de değil.
Sadece bir çifte vatandaşlık “yasal olarak” söz konusuysa ve o ülkede iken o ülkenin vatandaşı kabul ediliyorsa, yasada o ülke vatandaşı olmadaki istisnai durum nasıl oluyor da memurların görüşüne bırakılabiliyor bunu anlamak mümkün değil. Yani yasal olarak konumumuzun belli olmaması veya başka bir deyişle yasa koyucunun bize “siz evlenebilirsiniz ya da evlenemezsiniz çünkü yasayı uygulayan belirler” dediği vakit, yurttaş olarak var olan hakların bulanıklaştığı tutumlar maalesef “demokrasiden” çok uzak.
Demokrasi sicili pek de parlak olmayan bir ülkenin yurttaşı olarak, bir başka ülkeden demokratik bir talep beklerken yüzüm kızarmalı mıdır? Tabii ki hayır! Çünkü o ülkede eşimle yaşamak istememin nedeni, o ülkenin koşullarında ailemin daha mutlu olacağını düşünmem. O mutluluğun kaynağı da yine o ülkenin geçmişteki anti-demokratik anlayışı bir kenera bıraktığı ve yıllardır bunun ispatlama çabası içeriğinde olduğudur. Misal bir yüksek lisans tezi ders oturumunda, Adler'in Yahudilik, semitizm ve anti-semitizm tartışmalarını incelerken, artık Almanya'nın semitist propagandaya maruz kaldığını savunacak kadar ileri gitmişliğim vardır bu ülkeyle hiçbir bağım yokken. Ne var ki, şimdi ben ailemle bu ülkede daha mutlu yaşamak için uğraşırken; eşim çift vatandaş diye o ülkedeki vatandaşlık haklarından belki “keyfi” biçimde mahrum bırakılacaksa (ki henüz başvurmadığımız için böyle konuşuyorum; çünkü biz yaptığımız hesaplara göre kimseye yük olmadan geçinebilecek insanlarız) o zaman vay halimize!
Asıl canımı sıkan hususlar kısaca böyle… Yanılmayı tüm içtenliğimle diliyorum.
