Ne Kadar özenle dinleriz, hayran kaldigimiz Insanlari.
Belkide öyle hayran kalmisizki, makami oldugu icin, ardindan gidiyoruz,
bütün kendi düsüncelerimizi bir yana birakip, hayranlik duydugumuzun
pesinden öyle bir özenle gidiyoruzki.
Ne kadar kulaklarimizi kapamisiz ögütlere karsi
Oturup “asagilik” duygusu ile cevrilmis dört bir yanimiz,
Belkide gercekten ögütleriyle bizim iyiligimizi istedigini düsünemiyoruz
Belkide Inanamiyoruz, güvenemiyoruz, güven duygumuz kalmadigi icin.
Ne kadar alismisiz, aliskanliklarimiza, ezberledigimiz sözlerimize,
yürüdügümüz yollarimiza, sabit düsüncelerimize
Baska bilmedigimiz ögrenmekten üsendigimiz,
bize cok zor gelen, yenilikleri kesfetmeye, zorlaniyoruz.
Ne kadar alismisiz suclamaya, kendimizi teryagi gibi üste cikarmaya
Kendimizi müdafa ederken, kendimiz bile söylediklerimize inanmazken
Bir baskasinin inanacagina öyle inanmisizki.
Ne kadar kör olmusuz ihtiyaci olanlari görmemekte direniyoruz.
Kör olmusuz bize zarari olacagini öne sürüp,
görmezden geliyoruz, yardim icin elini uzatanlara,
Ancak kárli olacagi, haramlari, zararlari,
parlak bir sekilde görmeye ne kadar yatkiniz.
Ne kadar alismisiz bencillik duygusuna
Aklimizin ucundan bile gecmez;
ancak birlik beraberlikle, basarili olabilecegimizi,
Dünyada barisi saglayabilicegimizi.
Ne kadar acimasiz olmusuz, duygularini, feryadlarini
artik icinde tutamayip, göz yaslarina engel olamayip
disina tasirdiginda insanoglu
O güzel tertemiz gözyaslarina “sahte” adini takmaya.
Ne kadar kendi cikarlarimiz icin, yalanlara alismisiz
tuzaklar kurmusuz, bin türlü mazeretler uydurmusuz,
Birde üstüne üstelik, basariyla sonuclanmis cikarlarimizi
Bayram sevincine dönüstürmüsüz.
Ne kadar enerji harciyoruz yanlislara,
gözümüzü, kulagimizi, bedenimizi yoruyoruz,
Tertemiz aklimizi kirletiyoruz
Oysa cok kolaydir, yüregindeki sevgiyi beslemek
hissetmek ve en önemlisi yasamak.
Yüreginin sesini dinle, bak sana neler diyecek.
yildizkaymasi
