Birer birer kayıp giderde her bir sevilen, yenisi gelmez
Eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen, yürekte varsa
Sevgiden de ötesi
Sen ağlasan da boş, ışıkta yaksan nafile, odan karanlık
Hep loş, hayatın emri hep koş, bayağı bir bekledim boş
Yaşantım sanki bir savaş ve hoşta bazen, ama ateş
Kesildiğinde ve de sular durulduğunda, yoksa hep gülerdi
İnsan, hep kalırdı masum, saygıda bir kusur ettiğinde
Minnetinde değeri yok, kafalarda hesaplar yapılır ve
Mesafeler konur, fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten
Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken, her
Anım birini özler, rüyada yolunu gözlediğim, düşünceler ve
Benliğimle canlanır tüm hatıralarım, bitince yalnızım
Gözümü açtığımda kalmışım yanımda ailem ve birde Arkadaşlarım
Nakarat
Ameleydim eskiden şafak sökerdi her gün işe giderken
Cebimde yoktu bir kuruş ve üsküdar'ımın her bir yeri
Yokuş
Her gün yeni bir suç, ittiler fakat ben olmadım tuş
Kanatlı doğmamış kuş, vakit hiç geçmemişti, ben hep aynı
Yerde saydım
Ekmekle vardı kavgam daha bir sertti günler, ve geçmişeydi
Saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim
Akar giderdim olsa bile bir derdim hep gülerdim, ve
Ağladığımı görebilen bir annem birde ben, inceden bir
Perde vardı gözlerimde
Göz görür fakat dilim susardı, ayaklarım, elim, kolumda
Bağlı, hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı
Ve kimi zaman düşündüm, aslında hiç üşenmedim ben hep
Düşündüm, hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım
Bu öyle lanet olası tos bir pembe ki bir baktım her şey
Ciddi ve hemen uyandım
Nakarat
Gelsin hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak
Unuttum bildiğimi doğarken, umudum ölmeden hatırlamak
Ceza- Gelsin hayat bildigi gibi
