Esasında burada yazılan herşeyin konumuz ile ilgisi var, yani konu saptırılmış değil.Hrant Dink konusu başkalarının değil bizim sorunumuzdur. Biz kendimizi, hiç bir konuda ortak bir platformda buluşamayacak kadar katı tutumlara sokarsak, olan bitenlere şaşırmamamız gerekir. Bu ülke işçisi, köylüsü, zengini, fakiri, üniversitelisi, hiç okuma yazması olmayanı, sağcısı solcusu, futbolcusu, almancısı (benim sözüm değil özür dilerim) ile her çeşit insanın bir arada yaşayabileceği çok güzel bir ülke ve biz en basit fikir tartışmalarında bile karşımızdakinde hata arayıp onu fikirlerimizle değil şeklen yaptığı hatalarla altetmeye çalışıyoruz.Oysa en iyi fikirler, çeşitli fikirlerin tartışılmasıyla ortaya çıkar. Bazı konularda, konu hassas da olsa fikirlerini söyleyenleri dışlamak yerine, bazı tabuları yıkarak her konuda fikir üretmeye çalışmalıyız. Kafalarımız sadece şapka taşımak için değildir. Ülkemizin eğitim konusunda bir çok yanlışları bulunmaktadır ve bunu kimse inkar edemez.Oy alma amacıyla her şehre yeni bir üniversite açmak çözüm değildir.
Üniversiteye başlamış ama eline ders kitaplarından başka hiç bir kitap almamış pek çok öğrencimiz bulunmaktadır. Hiç bir atama olmamasına rağmen eğitim fakültelerinde almanca öğretmenleri, beden eğitimi öğretmenleri, deniz ürünleri,arıcılık,v.s vs bölümleri her yıl yüzlerce mezun vermeye ve üniversiteli işsizler ordusuna yeni kişiler katmaya devam etmektedir. İşsizliğe mahküm edilen kişilerin kendi kaybolmuş özgüvenlerini biraz olsun arttırmak için başvuracakları yol, kendinden zayıflara,azınlıkta olana, zaten kamuoyunda dışlanan odaklara, kendisi gibi düşünmeyenlere karşı artan bir saldırganlık olacaktır.Bu tabii ki sadece üniversite mezunu işsizler için değil tüm işsizler için geçerlidir. Yanlış anlaşılmasın.
Bütün bunların önüne geçmek ancak herkesin iş güç sahibi ve sosyal güvencesinin olduğu, çocuklara insan ve doğa sevgisinin, kitap okuma sevgisinin küçükken verildiği, herkesin düşüncelerini özgürce açıklayabileceği, abartılı bir şekilde geçmişle değil şimdiki zamanla ve gelecekle övünülebileceği bir ortamın sağlanmasıyla mümkündür.
Kurtuluş savaşımıza gelince, bu gün de ayni şartlar altında hepimizin vatanımız için herşeyi yapacağımıza inanıyorum. O zaman fikir ayrılıkları tabii ki bir kenara koyulacak ve sonuna kadar vatan savunulacaktır.
Bu bizim normal şartlar altında bazı konuları konuşmayacağımız anlamına gelmemelidir.
Küçük bir gerçek öyküyle bağlamak istiyorum. Bilenlerimiz mutlaka vardır.
Hitler zamanında galiba katolik bir papaz şöyle anlatmıştır.
Bir gün geldiler ve komunistleri götürdüler, ben komunist değildim, sesimi çıkarmadım.
Bir gün geldiler,yahudileri götürdüler, ben yahudi değildim, ses çıkarmadım.
Bir gün sakatları götürdüler, ben sakat değildim…
bir gün homoseksüelleri götürdüler, ben homoseksüel değildim…
………………………………………………………………..
………………………………………………………………
Ve bir gün BENİ götürmeye geldiler. Bu haksızlıktı. Protesto etmek istedim. Ama artık çok geçti. benimle birlikte protesto edecek kimse kalmamıştı çevremde… sevgi ve saygılarımla
