Der Berühmte Schrifsteller

    Herberts Vater und mutter waren tot,deshalb lebte er in einem kleinen Hotel in der Naehe des Bahnhofs.Es geifel ihm dort.Sein Zimmer war klein,aber sauber,und das Essen war gut.Es gefiel ihm vor allem,weil es jeden tag viele neu Gesichter zu sehen gab.Leute kamen und gingen Jeden Tag.Er traf die meisten dieser Leute,wenn er abends im hotel ass
    Er ass immer am selben Tisch neben dem Fenster.Von dort auss konnte er jeden im Zimmer sehen.Wenn das Hotel voll war,setzte sein Besitzer jemanden an Herberts Tisch.Herbert gefiel das sehr.So lernte er vieles über die Menschen.Diese dinge schreib er in ein Heft,das er in seinem Zimmer aufbewahrte.Er schreib diese Notizen immer auf,bevor er nachts schlafen ging.
    “Der Weg zum Schriffsteller-Dasein ist der”,sagte er zu sich.”Ein schrifsteller muss sich Notizen machen.Eines tages kann ich über die Menschen,die in dieses hotel kamen,ein Buch schreiben.Wer weiss??”
    Dann passierte Herbert etwas Groses.Eines Abends als das Hotel voll war,kam ein Mann zu seinem Tisch.Waehrend sie das Abendbrot assen,sprac der Mann über viele.Er erzaehlte von den Orten die er kannte.
    Zuerst sprach er nicht so sehr über sich selbst.Auch Herbert sprach nicht sehr,aber er stellte viele Fragen.Er schaute mit grosser Aufmerksamkeit auf das Gesicht des Mannes.Er wollte über ihn in seinem Heft notizen machen.”Ein grosser Kopf,lange Ohren.All diese werde ich aufschreiben”sagte er zu sich selbst.
    Nach dem Essen tranken sie ein paar Glas,und Herbert fing an zu sprechen.Er erzaehlte ihm von seinen Sorgen.
  “Ich arbeite in einer Bank.”sagte er.”Aber dort bin ich nicht glücklich.”
  “In einer Bank?”fragte der Mann.”Ist das kein guter Platz zum Arbeiten?Man wird Sie gut bezahlen.”
  “Ja.ich bekomme viel geld.aber ich liebe meine Arbeit gar nicht.Ich möchte Schrifsteller werden.”Oh vielleicht kann ich Ihnen helfen”,sagte der Mann.”Sehen Sie,Ich bin ein Schrifsteller.”
  Als Herbert das hört,freute er sich sehr..”Endlich!!”dachte er.”Endlich habe ich einen Schrifsteller kennengelernt.”
       
      Herbert'in babası ve annesi ölmüşlerdi,bu nedenle istasyon yakınlarındaki küçük bir otelde kalıyordu.Orası hoşuna gidiyordu.Odası küçük ama temizdi ve yemekte iyiydi.Herşeyden çok hergün görülecek birçok yeni yüz olduğu için hoşuna gidiyordu.Hergün insanlar gelip gidiyordu.Bu kişilerden çoğuna akşamleyin otelde yemek yediği sırada rastlıyordu.
      Hep pencerewnin yanındaki aynı masada yerdi.Oradan odadaki herkesi görebiliyordu.Otel dolu olduğu zaman sahibi Herbertin masasına birini oturturdu.Bu,Herbertin çok hoşuna giderdi.Böylece insanlar hakkında birçokşey öğrenmekte idi.Bunları odasında sakladığı bir deftere yazardı.Bu notları hep yatmadan önce yazardı.
    Yazar olmanın yolu budur,”derdi kendi kendine.”Bir yazar notlar almalıdır.Günün birinde bu otele gelen insanlar hakkında bir kitap yazabilirim.Kim bilir?”
    Sonra Herbert in başına büyük birşey geldi.Bir akşam otelin dolu olduğu bir sırada masasına bir adam geldi.Akşam yemeklerini yerlerken adam birçok şey hakkında konuştu.Bildiği yerlerden söz etti.
    Önceleri kendisi hakkında fazla konuşmadı.Herbert de fazla konuşmuyor,ama çok soruyordu.Adamın yüzüne büyük bir dikkatle bakıyordu.Onun hakkında defterine notlar almak istiyordu.”Büyük bir kafa,uzun kulaklar.Tüm bunları yazacağım,”dedi kendi kendine.
    Yemekten sonra birkaç bardak içtiler ve Herbert konuşmaya başladı.Ona kendi dertlerinden söz etti.”Bir bankada çalışıyorum”,dedi.Ama orada hiç mutlu değilim”.
    “Bir bankadamı?”diye sordu adam.”Çalışmak için iyi bir yer değilmi?”Size iyi para verirler.”
    “Evet ,çok para alıyorum,ama işimi hiç sevmiyorum.Yazar olmak istiyorum.”
    “Ooo,belki size ben yardım edebilirim.”dedi adam,
    “Bakın,ben bir yazarım”
      Herbert bunu duyunca çok sevindi.”Nihayet,”diye düşündü.”Nihayet bu yazarla tanıştım.”

                                                                    HIKAYENIN DEVAMI YARINA…
              ((Fono Mektupla Öğretim Krumu Almanca Seviye 1 kitabından alıntıdır))…..