–bu olay, Marmara
–Üniversitesi ıngiliz
–Dili ve Edebiyatı BÖlÜmÜ’nÜ 1993
–yılında bitiren Dilek
–isimli bir kızın
–başından geçmiş gerçek bir hikayedir!!
–(SÖyle anlatılıyor),
–(dilegin soyadı
–verilmemiş)
–Dilek bir gÜn okuldan
–çıkmış,
–durakta
–minibÜs
–bekliyormuş. Yalnız korkunç
–yağmur yağıyormuş bu
–arada.
–Kızın ÖnÜne bir araba
–yanaşmış. ıyi giyimli, temiz yÜzlÜ bir
–genç, “yanlış
–anlamayın n’olur.
–Ben de yakın zamana
–kadar Öğrenciydim.
–Islanmayın, gelin ben sizi uygun bi
–yere kadar bırakayım”
–demiş.
–Dilek, başta biraz
–tereddÜt etmiş ama
–çocuğun iyi niyetine inanmış ve
–arabaya binmiş.Yolda
–sohbet
–filan
–etmişler.Hoşlanmışlar
–birbirlerinden.
–çocuk, “lÜtfen izin
–verin sizi evinize
–bırakayım. Bakın yağmur da iyice
–hızlandı” demiş, Dilek
–kabul etmiş
–tabii. Sohbet iyice
–koyulaşmış.
–Kızın evine gelmişler,
–bu arada telefon
–değiş tokuşu
–yapmayı da
–ihmal
–etmemişler.
–Dilek çok etkilenmiş
–çocuktan. O hafta
–her telefon çaldığında yÜreği hop
–etmiş, “Ay benimki mi
–arıyor?”
–diye
–telefona koşmuş.
–Ama arayan olmamış
–maalesef.
–Dilek yÜzÜnÜ kızartıp
–çocuğu aramaya
–karar vermiş, “Belki numaramı
–kaybetmiştir, n’olucak
–ki ben
–arasam”
–deyip kandırmış
–kendini.Telefonu
–ağlamaklı bi kadın sesi
–açmış.
–Meğer teyze, bizim
–çocuğun annesiymiş ve
–hıçkıra hıçkıra, oğlunun trafik
–kazasında ÖldÜğÜnÜ
–sÖylemiş.
–Anlattıklarından Dilek
–anlamış ki,
–çocuk
–onu bıraktıktan 5 dakika
–sonra
–yapmış kazayı.
–“Keşke eve
–bırakmasaydı. Benim bunun
–sorumlusu” diyerek hemen kendini
–suçlamaya başlamış.
–Suçluluk duygusundan
–kurtulmak için
–teyzeden adresi almış, “En azından
–başsağlığına gideyim
–bari” diye
–dÜşÜnmÜş. —
–Ziyaret ağlamaklı ve de
–yaşlı geçmis.
–Ayrılma vakti geldiğinde iyice havaya
–giren kız,
–“Bana
–oğlunuzdan bi hatıra
–verir misiniz?
–Onu gerçekten çok
–sevmiştim” demiş.
–Bunun Üzerine anne
–içeriye gitmiş,
–dÖndÜğÜnde elinde çocuğun kaza gÜnÜ
–Üzerinde olan gÖmlek
–varmış.
–Üstelik de hala kanlar
–içindeymiş
–gÖmlek. —
–Dilek çok kÖtÜ olmuş,
–gÖmleğin
–niye
–saklandığı! ve niye ona verildiği
–anlamsızlığına rağmen
–yine de kadını
–kıramayıp almış kanlı
–gÖmleği.
–Ama eve gelir gelmez
–ilk işi gÖmleği
–yıkayıp ÜtÜlemek olmuş.
–BÜtÜn gece gÖmleğe baka
–baka, ağlamış.
–SÜrekli de, “Onu ben ÖldÜrdÜm, onu
–ben ÖldÜrdÜm” diye
–tekrar ediyormuş
–kendi kendine.
–Artık ağlamaktan bitap
–dÜştÜğÜnde
–gÖmleği yastığının altına koymuş ve
–yatmış.
–Sabah uyandığında
–kendini daha iyi
–hissediyormuş.
–Ama yastığı
–kaldırdığında bir de
–gÖrmÜş
–ki gÖmlek yine kanlar içinde.
–ınanamamış bu duruma.
–“Herhalde dÜn o kafayla
–iyi yıkayamadım”
–diyerek yeniden yıkamış gÖmleği.
–Ama
–ertesi sabah da hiç
–bi değişiklik
–yokmuş gÖmlekte, yine kanlar
–içindeymiş.
–Bunun Üzerine Dilek
–girdiği ruhsal
–çÖkÜntÜnÜn de etkisiyle bir medyuma
–gitmeye karar vermiş.
–çÜnkÜ başına gelen
–olayı mantıksal
–olarak bir tÜrlÜ
–açıklayamıyormuş.
–çevresinden
–edindiği
–bilgiyle medyum
–rizayi bulup olayı başından
–sonuna
–anlatmış.
–medyum uzun uzun dualar
–okuduktan sonra
–Dileke gÖmleği neyle yıkadığını
–sormuş.
–Dilek de tam iki kez
–deterjanla
–yıkadığını, ilk başta gÖmleğin temizlendiğini fakat sabah
–tekrar kanlar içinde olduğunu ağlayarak anlatmış.
–Bunu duyan medyum riza
–nin gÖzleri
–faltaşı gibi açılmış ve ellerini Dileğin
–kafasına dokundurarak
–sorunun
–çÖzÜmÜnÜ
–sÖylemiş :
–“A benim kızım, hiç
–normal deterjanla
–kan lekesi çıkar mı? Hem renkli
–hem de renksiz
–çamaşırlarında OMO
–kullanmalısın!”
–: ) : )
–(ohh olsunnnn
–sizeee,o kadar
–okudunuz) —
–***ben de
–okudumm,siz
–de çekinn
–eziyetini : )>)
alıntı ya
